Δεν μας ξαφνιάζει η παραίτηση του Δ.Σ του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Η διοίκηση του απλά ακολούθησε μια “παράδοσή” των τελευταίων ετών. Σε αυτό αρωγοί είναι η παντελής έλλειψη πολιτικής για τον κινηματογράφο αλλά και η σχέση αγάπης και μίσους με τις διάφορες συντεχνίες.
Για άλλη μια φορά χαμένοι είναι οι επαγγελματίες του κλάδου που σαν να μην τους έφταναν οι αρνητικές συνέπειες του Covid 19 έρχονται αντιμέτωποι με την κρατική αδιαφορία και το πάγωμα των όποιων επιχορηγήσεων και άλλων δράσεων που οδηγούν σε ακυρώσεις ταινιών, συμπαραγωγών και γενικότερα σε άλλη μια περίοδο κρίσης του κλάδου.
Η συστηματική έλλειψη στρατηγικής για τον Ελληνικό κινηματογράφο και η χρόνια απαξίωση του Κέντρου Κινηματογράφου θα πρέπει να κινητοποιήσει την πολιτεία η οποία καλείται να δείξει έστω την ύστατη ώρα αντανακλαστικά και να μεταφέρει το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου σε ένα παραγωγικό υπουργείο.
Ίσως έτσι με την επανίδρυση του φορέα το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου αποκτήσει τον ρόλο που του αρμόζει.
